stap voor stap

Stap voor stap

Van verschillende kennissen hoorden Hetty en ik verhalen over de voettocht naar Santiago de Compostella. Sommige startend vanuit Frankrijk en andere vanuit het laatste gedeelte in Spanje.
Al een paar jaar geleden koesterde ik ook die droom om die tocht samen met Hetty te gaan lopen. Voor mij was dit niet zo een groot probleem, omdat ik gepensioneerd ben, maar voor Hetty wel, aangezien zij nog volop in het arbeidsproces zit. Want voor haar is dit geen optie om ongeveer 3 maanden vrij te vragen. Maar bij mij groeide steeds meer het verlangen om deze tocht te gaan doen.

Regelmatig las ik de verhalen van mensen die het volbracht hadden. Ook de documentaire op TV heb ik gevolgd. Toeval of niet, maar zodra ik in mijn omgeving over deze tocht sprak, hoorde ik dat er al zoveel mensen deze tocht in zijn geheel of gedeeltelijk hadden gelopen.
Hoe klein is dan de wereld.

De motivatie voor mij is het avontuur, de uitdaging, de culturele bezienswaardigheden en de prestatie.
Maar bij mij groeide het idee dat, indien ik de tocht (camino) ging lopen, ik dit wilde doen vanuit mijn eigen huis. Gezien de afstand (ongeveer 2700 a 3000 km) wil ik er ongeveer 3 maanden over doen.

Eind vorig jaar heb ik mij ingeschreven bij het Nederlands Genootschap van Sint Jacob in Utrecht. Met het paspoort, diverse routebeschrijvingen en kaarten keerde ik enthousiast huiswaarts.
Als voorzorg heb ik bij de huisarts een tetanusinjectie gehaald, en een recept voor allergische reakties, zoals wespen en ander gespuis.
Maar wat eigenlijk nog belangrijker was is het stoppen met roken. Al een tijd liep ik met de gedachte rond om maar weer eens een poging te doen. Want ik zie mij niet met een slof sigaretten in mijn rugzak rondsjouwen. Dus nu maar een definitieve onderneming te stoppen. Met ondersteuning van de huisarts ben ik eind oktober gestopt. Na 50 jaar roken vind ik mijzelf wel knap. Als beloning doe ik nu 250 euro per maand in een potje. Vast een leuk startkapitaal voor de camino. Het verlangen te gaan lopen werd steeds heviger.

Begin januari begon ik de route uit te stippelen die ik wilde lopen. Tevens stelde ik een lijst samen voor de nodige attributen die ik al had of nog moest aanschaffen.
Van mijn oudste zoon kreeg ik een goede rugzak (die hij in Thailand had gekocht). Telkens als het budget het toeliet kocht ik spullen.

Toch waren er nog wat struikelblokken. Allereerst mijn volkstuin, die nogal wat onderhoud vergt en in die periode nogal wat oogst oplevert. Gelukkig wil Michiel dit op zich nemen.
Dan de zorg rond de buurvrouw. Hier houd ik al enkele jaren de administratie bij. Eén keer per week probeer ik een beetje struktuur daarin aan te brengen, wat niet altijd lukt. Dit komt omdat zij wat vergeetachtig wordt en snel afgeleid is. Hetty wil dit graag voor mij opnemen.

Als alles meezit wil ik rond 1 augustus starten. In het voorjaar wil ik in etappes vanuit huis tot Antwerpen lopen.

6 Februari heb ik mijn eerste stempel gehaald bij het Rosenstock Huessyhuis in Haarlem. Voorheeen heette dit het Sint Jacobs Godshuis en was een pleisterplaats voor pelgrims die naar Santiago de Compostella gingen . De geschiedenis van het huis is er een van 550 jaar zorg voor de medemens.
Momenteel wordt het huis ingenomen door een woongroep. Tevens worden er allerlei aktiviteiten gehouden, zoals balletschool, cursus zwangerschapsyoga, cursus buikdansen en een koor.